بررسی آگاهی واجشناختی در کودکان مبتلا به اختلالات واجی

هدف: ارتباط بین آگاهی واج شناختی و اختلالات واجی در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. نقص در توانایی های واجی می تواند دلیل اختلالات آگاهی واج شناختی در کودکان مبتلا به اختلال واجی باشد. در مطالعه حاضر تلاش شد که نقایص آگاهی واج شناختی در کودکان مبتلا به اختلالات واجی مورد بررسی قرار گیرد. روش بررسی: پژوهش از نوع مقطعی و مقایسه ای بود. نمونه پژوهش شامل ۲۵ کودک مبتلا به اختلالات واجی و ۲۵ کودک طبیعی بود که کودکان دارای اختلال به شیوه در دسترس و کودکان طبیعی از طریق همسان سازی با گروه اختلال انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش برای تعیین اختلالات واجی آزمون اطلاعات آوایی و برای بررسی آگاهی واج شناختی آزمون آگاهی واج شناختی بود. آگاهی از ترکیب و تقطیع هجا و قافیه و تجانس مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و تی جفت تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین آگاهی واجی در کودکان با اختلالات واجی به صورت معنی داری پایین تر از کودکان طبیعی بود (۰/۰۰۱>p). تفاوتی میان دو گروه از نظر آگاهی از تقطیع (۰/۰۷۳=p) و ترکیب هجا (۰/۱۸۹=p) وجود نداشت، اما از نظر آگاهی از قافیه (۰/۰۰۱>p) و تجانس (۰/۰۰۱>p) تفاوت بین دو گروه معنی دار بود. نتیجه گیری: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که کودکان مبتلا به اختلالات واجی از نظر آگاهی واج شناختی در سطح پایین تری از کودکان طبیعی قرار دارند. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان به آسیب شناسان گفتار و زبان توصیه نمود که هنگام درمان کودکان مبتلا به اختلالات واجی، آگاهی واج شناختی را هم مد نظر قرار دهند.